Άτροπος

Πρόφερα ένα όνομα

Για χάρη σου

Ολοένα σε χάνω

Όνομα κενό

Νόμιζα θα το θυμόσουνα

Ήταν σε ένα μονόλογο

Μια λέξη ριγμένη 

Μπλεγμένη με άλλες

Μια ανάμνηση

Ένας λόγος φανταστικός

Γι όσα έχουν παρέλθει

Οριστικά

Ήσουν εκεί γερμένη

Μιλούσαμε

Ήσουν μπροστά μου

Ριγμένη στη σιωπή

Ήταν ολόγυρα λάσπη

Ατέλειωτος βούρκος

Βυθιζόμαστε

Σκούρο και άπατο

Κρεμόμαστε από τα κλαδιά ενός δέντρου

Ήταν ένα τραγούδι που μουρμούριζες

Με απλωμένα χέρια

Χτες έλεγες χτες

Ή πολύ πριν

Κολυμπούσαμε στην θάλασσα

Αλλά πέρασε πια

Μαζί με τα φώτα της παραλίας

Και τις σκιές των παραθεριστών

Οι ψυχές μας παγιδευμένες

Βαρίδι στην ύλη

Διολισθαίναμε

Στην ακύμαντη επιφάνεια

Ήσουν κοντά μου,

Δεν ήσουν,

Στα κλαδιά κρεμόντουσαν στολίδια

Ξεχασμένα

Φώτα σβηστά και άηχες καμπάνες

Κρατιόμαστε γερά ακόμη

Εσύ δεν ήσουν άλλη

Εσύ κρατιόσουν στη σιωπή

Ήσουν η αγαπημένη μόνη.