Ο δρόμος σέρνεται αγκαλιάζοντας την ομίχλη
Και είσαι εκεί
Ή κάπου
Έχεις διασταλεί ή έχεις μικρύνει τόσο
Καπνίζοντας τα δάχτυλά σου
Ανάμεσα
στις ξύλινες παράγκες
Γυρτές κατά το ημίφως
Εδώ το τοπίο είναι σκληρό
Ο χώρος
γεμάτος αγκάθια
Τα χείλη κλειστά
Τα μάτια σου…
Αν τα μάτια σου
Αν τα χείλη σου
Αν δείχνουν την χλωμή ώρα του βλέμματος
Την ερήμωση της ανάσας
Αν τα λόγια είναι σιωπή
Αν η σιωπή είναι ήχος στριγκός
Που σπαράζει
Το σώμα που κατοικήθηκε ένα πρωί
Για λίγες μόνον ώρες ή χρόνια.
Αυτή η λέξη έμεινε παγωμένη
Αιωρούμενη
Σε λίγο θα πεις, σε λίγο
Και θα είναι για πάντα.
