If I turn my head to the endless nothing,
only then will I find the strength to feel you,
darkness, sadness, stillness.
Λέξεις, παιχνιδίσματα ανόητα, έτσι τις θέλω,
φράση να μην φτιάχνουν, που καθείς θα καταλάβει.
Λίγοι ή καλλίτερα κανείς την άβυσσο της ψυχής αυτής,
μην συντροφέψει στην λαχτάρα,
στα σκοτάδια του ατέλειωτου δειλινού.
If, only if, the question was this,
my figure pointing to emptiness.
Φράσεις και νοήματα μπερδεμένα,
λέξεις μυστικά, κλειδιά αστεία,
μην νιώσεις την σιωπή δεν έχει αξία,
είναι μόνη και τόσο κρύα,
ριγμένη στου τίποτα την σφιχτή αγκαλιά.
Δεν θα βγει ποτέ από εκεί,
ποτέ δεν θα πει εγώ, εσύ, αυτός.
My light, my night lady of sorrow,
deeply into my heart will you infuse
your vision, while fading into dreams.
Ναι, χωρίς ελπίδα καμιά,
επιτέλους χωρίς νου,
στα κυκλικά ταξίδια της ψυχής.
Στις μικρές στιγμές που φεύγουν
χωρίς τελειωμό, χωρίς επιστροφή.
Αυτός ο κόσμος δεν είναι δικός μας,
είναι του Ονείρου.
Λαγουβάρδος Αριστομένης (δύο ποιήματα).
Πριν από 7 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου