Μετά από χρόνια

Πυκνή ομίχλη

Με τυλίγει,

Το περίμενα,

Με σχισμένα χέρια πώς να κρατήσω τη ζωή,

Χαμένος στις σκιές,

Στο πλάι κείται

Πεσμένος ο γέρος που είδα στο όνειρο

Πως μου χαμογελούσε

Δείχνοντας μου λίγα κίτρινα δόντια,

Νόμισα πως πέθαινε,

Ανατρίχιασα

Μα δεν ξύπνησα,

Συνέχισα βουβός ώσπου έγειρε καταγής

και απέμεινε έτσι,

Χωρίς ψυχή,

Λεκές σκούρος στον λασπωμένο δρόμο,

Σε μια απρόσιτη γαλήνη.

Γυρνούσαν οι ψυχές

Στον κάτω κόσμο

Στο σκοτεινό προθάλαμο της υποδοχής

Σιωπηλά,

Εκεί δεν ηχούν ορχήστρες και φωνές τραγουδιών

Εκεί σωπαίνουν τα αγάλματα,

Τα βλέμματά τους είναι ψυχρά,

Σαν κομμάτια πάγου.

Αύριο θα ξημερώσει ξανά το σκοτάδι.