Αγάπα με όσο μπορείς,
όσο πολύ αντέχεις,
όσο να τρέμει όλη η γη,
να σειέται το φεγγάρι,
τ’ άστρα όσο λικνίζονται,
με περισσή τους χάρη.
Αγάπα με όσο το θες,
με όση αγάπη έχεις,
όσο λιγώνουν τ’ άβγαλτα,
κορίτσια στα όνειρά τους,
ο νους όσο θολώνεται,
στ’ ωραίο τ άγγιγμά τους.
Αγάπα με όσο θαρρείς,
όσο μακριά κι αν μ’ έχεις,
όσο του ανέμου η δύναμη,
της θάλασσας η αρμύρα,
όσο του δειλινού η σιωπή,
στης δύσης την πορφύρα.
Εκτιμώ την έμμετρη ποίηση και χαίρομαι που ακόμη υπάρχουν άρκετοί που την υπηρετούν σεμνά και με περισσή ευαισθησία, είδος εν ανεπαρκεία για την εποχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήarc en ciel
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως καθυστερημένα σε ευχαριστώ πολύ. Και εγώ εκτιμώ την έμμετρη ποίηση και νομίζω έχει την δικιά της δύναμη και τις δικές της δυσκολίες.
Κάποιος ποιητής είχε πει ότι η δύναμη της ποίησης βρίσκεται στο μέτρο. Εγώ θα έλεγα και σε αυτό. Όντως η έμμετρη ποίηση έχει μια απίστευτη δυναμική και απαιτείται τεράστια δύναμη για να υπηρετηθεί σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος ποιητής είχε πει ότι η δύναμη της ποίησης βρίσκεται στο μέτρο. Εγώ θα έλεγα και σε αυτό. Όντως η έμμετρη ποίηση έχει μια απίστευτη δυναμική και απαιτείται τεράστια δύναμη για να υπηρετηθεί σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφή