Στην Αθήνα κάποτε.

Βρέχει.
Σου τόχω ξαναπεί.
Σου τόχω ξαναγράψει
Τόσες φορές,
Πάνω στο ξύλινο τραπέζι,
Καπνίζοντας ίσως,
Ίσως κοιτάζοντας τον αντίπερα
Χρόνο.

Τίποτα ιδιαίτερο,
Ένα μονάχα βρωμισμένο σκυλί
Να γλύφει την πληγή του
Με τρομαγμένα μάτια
Μέσα στις λάσπες
Κι ένας φίλος
Να γελάει προκλητικά την θλίψη.

Σου τόχω ξαναπεί
Κάτω απ΄ τις μαρκίζες
Της λεωφόρου Αλεξάνδρας,
Λαχανιάζοντας μουσκεμένος.

Σου τόχω ξαναγράψει
τόσες φορές,
αν θυμούμαι καλά,
αν ο καιρός που διάβηκε
άφησε ζωντανή
τη ζεστασιά,
έστω μονάχα του φιλιού σου.

Λαγκαδάς 23 Ιούλη 1977