Η ουτοπία

Θαρθει το σούρουπο
χτυπώντας την πόρτα
συνθηματικά.
Θάχει δυο μάτια
από γιασεμί
κι ένα κορμί
κυπαρισσιού,
κρατώντας στο ΄να χέρι
ένα όνειρο
και στ΄άλλο
έναν άγουρο καρπό.
Δεν θα μιλά,
μα θάναι σα να λέει:
-Ακόμα κι αν ωριμάσει
θα τελειώσει μ΄ένα λυγμό.

Αθήνα 15 Ιούλη 1978

Τέτοιες στιγμές

Αχ,
της νοσταλγίας
βρυκόλακες,
της μνήμης
παλιάτσοι θλιβεροί,
τύμπανο της καρδιάς ξετρελλαμένο,
μεθυσμένε
του σφυγμού ρυθμέ,
σ΄ένα χορό σαρκαστικό
γύρω
από τη φθαρμένη
νιότη μου.

Θεσ/νικη 29 Οκτώβρη 1977