Πάουλ Τσέλαν

Του κανενός το ρόδο

Ένα Τίποτα
που ανθίζει, υπήρξαμε, είμαστε και
αυτό θα παραμείνουμε:
το Ρόδο του Ανύπαρκτου,
το Ρόδο του Κανενός.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Ortiz

Ortiz, της μουσικής αγαπημένε,
σε άλλες στιγμές, σε άλλες αιχμές,
στροφές, ρωγμές, ταξίδια,
σαν χώρος και σαν χρόνος καμπύλος,
αιώνιος, ναι κοντά, πολύ κοντά στο πουθενά,
εσύ εκεί, σχεδόν αόρατος,
κι η μουσική σου σαν σφυρί, γλυκιά,
του πόνου και του ατέλειωτου λυγμού.

Ortiz, τα χέρια μου που τρέμουν,
τα χείλη μου που μένουν χωρίς μιλιά,
τα μάτια μου που χάσαν το κοντά
και θολά κοιτούν την αντίπερα όχθη
του χρόνου.

Εκεί στον καναπέ, τόσο απλά,
αλλάζουν τα τοπία της σιωπής,
δεν ξέρω πια που είναι, που είμαι.
Δεν τελειώνει η μουσική, δεν τελειώνει ποτέ!

Ortiz Diego Ισπανός συνθέτης του 16ου αιώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ποιήματα Εκδόσεις "Κέραμος" Δεκέμβρης 1982

Ποιήματα Εκδόσεις "Κέραμος" Δεκέμβρης 1982
Κώστας Παπαποστόλου

Ο Μεγάλος Κύκλος Εκδόσεις "Γαβριηλίδης" 2005

Ο Μεγάλος Κύκλος Εκδόσεις "Γαβριηλίδης" 2005
Κώστας Παπαποστόλου