Μη με ζητήσεις.

Μη με ζητήσεις πάλι,
Στο πέταγμα
Της βραδυνής σου θλίψης,
Κείνες τις στιγμές,
Που η απουσία μου
γεμίζει ασφυκτικά
τις κάμαρες
των δειλινών σου σκέψεων,
που σεργινάει διστακτικά
το βλέμμα σου
στις σιωπηλές στοές
της εξιλέωσης.

Μη με ζητήσεις πάλι
Σαν την παλιά, σίγουρη
Κλίνη του ύπνου σου,
Που λίκνιζε
Τις ώρες της οδύνης,
Σαν την λευκή γαλήνη
Μέσα στα πληγωμένα φτεροκοπήματα
Του ονείρου σου.

Μη με ζητήσεις πάλι,
Τις ώρες κείνες
Που αχνοφέγγει η μοναξιά
Στα μάτια σου που δεν κοιτούν
Στα χείλη σου που τρέμουν,
Τις ώρες
Που σταλάζει η προσμονή
Την πίκρα
Μέσα στις διαμπερείς
Πληγές
Της μνήμης σου.

Αναζήτησέ με μοναχά
Στη συντροφιά σου,
Τις ώρες
Της ανέφελης χαράς σου,
Στη γλυκειά σου
Ερωτική προσφορά
Για να νιώσω
Ξανά
Πως
Αξίζω.

Λαγκαδάς Μάης 1977