Την επομένη

Βρέχει ασταμάτητα μια ψιλή κίτρινη βροχή.

Δεν μπορώ να δω το πρόσωπό σου

Παρά μέσα από την θολούρα του ρέοντος νερού,

Μέσα από τις γραμμές του ημίφωτος που διαχέεται.

Μπερδεύομαι μόνο,

Να είναι δάκρυα αυτές οι σταλαγματιές στα μάτια σου

Ή ο υδάτινος κόσμος μου,

Να είναι χαμόγελο η γραμμή των χειλιών σου

Ή ο σαρκασμός μου που επιστρέφει,

Το πρόσωπό σου καθρέφτης κοίλος

Η το αθέατο της ψυχής μου;

Ολοένα πιο θολά τα μηνύματά σου,

Πιο απόμακρο το περίγραμμα του κορμιού σου.

Όμως, λίγο – λίγο, μας απορροφά

Η επερχόμενη νύχτα.

Αύριο θα είμαστε άλλοι, ξανά καινούριοι,

Λησμονημένοι..