Πάουλ Τσέλαν

Του κανενός το ρόδο

Ένα Τίποτα
που ανθίζει, υπήρξαμε, είμαστε και
αυτό θα παραμείνουμε:
το Ρόδο του Ανύπαρκτου,
το Ρόδο του Κανενός.

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Το τέλος του χρόνου.

Πως μίκρυνε ο χρόνος,
Πως τέλειωσαν οι ώρες,
Πως φτώχυνε αναπάντεχα η ελπίδα.

Όμως εσύ, είχες σχεδιάσει
Για καιρό μεθοδικά,
Ταξίδια μακρινά,
Σε φιδίσιους δρόμους γεμάτους υποσχέσεις
Μέσα από μαγεμένα δάση με νιριίδες,
Στοιχειωμένες κοιλάδες παραμυθιών,
Με 'κείνη,
Που θα ερχόταν,
Όπως την περίμενες
Τόσο καιρό,
Με τα χέρια λευκά,
Τα μάτια υγρά γεμάτα υποσχέσεις,
στα χείλη σταλαγματιές ροδόσταμου.

Με ανεβασμένους τους γιακάδες του χιονιού
Περίμενες στις αρχές της άνοιξης,
Το κρύο, η πάχνη μετρούσαν ακόμα τη αναμονή
Σαν ασταμάτητα αόρατα ρολόγια.
Μόνος,
Δεν ήθελες άλλους
Να σε συντροφεύουν.
Η έμνευση είναι στη μοναξιά.

Περίμενες βουβός,
Μια μέρα,
Δυο μέρες,
Τις νύχτες ντυμένος με τα ρούχα του ταξιδιού
Στην μισάνοιχτη πόρτα,
Το τέλος του χειμώνα
Κι έλεγες θα έλθει,
Δεν μπορεί,
Είναι βλέπεις που τα ταξίδια πρέπει να γίνουν,
Στενεύει ο χρόνος,
Παλιώνουν τα όνειρα,
Μην αργεί.
Θα ανοίξεις τα παράθυρα στο μισοφέγγος του πρωινού,
Θα περιμένεις,
Τα χέρια σου, τα μάτια σου
Κομμάτια, θραύσματα
Σχεδόν σβησμένα,
Ένας μουσικός θίασος
Περιδιαβαίνει τα σοκάκια,
θρυμματίζοντας τη γαλήνη,
Τα υγρά φύλλα ηχούν
Σαν στεναγμοί.
Μην αργεί.
Λύγισαν τα δάχτυλά σου
Ο κόσμος σου γέμισε σκιές.

Έξω διαβαίνουν άνθρωποι κουρασμένοι,
Με κλειστά μάτια,
Δεν κοιμηθήκαν,
Τους στοίχειωσαν τα ανεκπλήρωτα όνειρα,
Περπατούν σκυφτοί μέσα στη βροχή
και τη λάσπη.

Αυτή δεν θάλθει,
Έτσι, χωρίς ελπίδα,
Κι όμως σου το υποσχέθηκε κείνα τα δειλινά
Στο τέλος του καλοκαιριού,
Την ώρα που την κοίταζες στα μάτια
Απελπισμένα,
Κι ας μην ήσουν εκεί
Κι ας μην την ήξερες.

Αθήνα 7/11/2009

14 σχόλια:

  1. "Είναι βλέπεις που τα ταξίδια πρέπει να γίνουν"

    Αυτό το ποίημα είμαι εγώ!
    Και ένας άνθρωπος να ένοιωσε έτσι, κάνει το ποίημα να είναι μεγάλο..
    Με μία "ένσταση":
    "Αυτή δεν θάλθει!"
    Δεν είναι απόλυτο?
    Μπορεί να έλθει!!
    Μπορεί επίσης να είναι εδώ! ακόμα κι άν το "εδώ" είναι πολύ μεγάλη χώρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρεγγίνα
    Μπορεί, είναι όμως η ίδια η απώλεια που σε οδηγεί στη γνώση γι' αυτό που χάνεις. Μόνο τότε ξέρεις! Είναι λίγο τρελό ε;
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναί. Ο ο "αόρατος θίασος", η Αλεξάνδρεια.
    Είναι αναντικατάστατη η Απώλεια και μοναδική. Η Απώλεια είναι ίσως η πιο δυνατή Εμπειρία. Συμφωνώ. Ξέρεις ακριβώς ΤΙ έχασες.
    Όμως ποιός προδικάζει το μέλλον; Μήπως και πριν έλθει ότι είναι νάρθει είχαμε προειδοποίηση; Κατά τον ίδιο τρόπο δεν είναι δυνητικά εφικτό το να έρθει μιά Άλλη "Αλεξάνδρεια" εξ ίσου Μεγάλη της πρώτης;
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ...Με ανεβασμένους τους γιακάδες του χιονιού
    Περίμενες στις αρχές της άνοιξης,
    Το κρύο, η πάχνη μετρούσαν ακόμα τη αναμονή
    Σαν ασταμάτητα αόρατα ρολόγια.
    Μόνος,
    Δεν ήθελες άλλους
    Να σε συντροφεύουν.
    Η έμνευση είναι στη μοναξιά...

    Υπέροχο !!!
    όπως εξάλλου ολόκληρο το ποίημα !!!
    Αν ποιήματα σαν και αυτό είναι γεννήματα της μοναξιάς τότε θαρρώ πως αξίζει οι ποιητές να είναι τα μοναχικά πουλιά αυτού του κόσμου...

    Καληνύχτα
    και
    Καλή Ανάσταση!

    Υ.Γ.Διάβασα αρκετά ποιήματα και πραγματικά μου άρεσαν πολύ! Λόγω όμως περιορισμένου χρόνου μου ήταν αδύνατο να αφήσω σχόλια σε όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρεγγίνα
    Μπορεί να έρθει τίποτα δεν αποκλείεται σε αυτό τον κόσμο της τύχης. Και εδώ ταιριάζει το "Δεν ωφελεί να καρτεράς". Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Vaso Mprataki
    Με νοιώθεις, Βάσω, πιο πολύ, όταν λέω πως η δημιουργία περνάει μέσα από τη μοναξιά. Χρειάζεται αυτή, τουλάχιστον, τη στιγμή της δημιουργίας.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πιστεύω οτι έρχεται ακριβώς τότε που δεν καρτεράς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρεγγίνα
    Και εγώ αυτό πιστεύω, ότι όταν δεν καρτεράς τότε είσαι πιο χαλαρός και μπορεί κάτι να γίνει.
    Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ρεγγίνα
    Η πίστη κάνει θαύματα. Καλές Γιορτές και Χρόνια Πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πρέπει να το διαβάσεις δυο και τρεις φορές για να το νιώσεις απόλυτα ...
    Να νιώσεις το χρόνο που μικραίνει , την προσμονή για τα όνειρα που τάχτηκαν ..για κείνα τα ταξίδια που πρέπει να προφτάσουν να γίνουν....να νιώσεις τη θριμματισμένη γαλήνη...για έναν κόσμο που γέμισε σκιές τα όνειρα ...
    Πανέμορφο το 'νιωσα ..μοναχικό αλλά πανέμορφο !!!
    Χρόνια πολλά Κώστα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δέσποινα Γιαννάκου
    Το ερώτημα που βάζω πάντα στον εαυτό μου είναι αν μπορεί να γραφεί αληθινή ποίηση που να μην είναι μοναχική με κάποιον τρόπο.
    Δεν είμαι σίγουρος. Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. από τα πολύ καλά σου Κώστα... με σημεία αληθινά διαμάντια... διότι η έμπνευση, πως να το κάνουμε, είναι στη μοναξιά... έτσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. nimertis
    Αυτό πιστεύω και εγώ αλλά έχω ακούσει και διαφορετικές απόψεις κι έτσι κρατάω κάποια επιφύλαξη και δεν το γενικεύω. Εγώ πάντως έτσι εμπνέομαι. Καλή μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιήματα Εκδόσεις "Κέραμος" Δεκέμβρης 1982

Ποιήματα Εκδόσεις "Κέραμος" Δεκέμβρης 1982
Κώστας Παπαποστόλου

Ο Μεγάλος Κύκλος Εκδόσεις "Γαβριηλίδης" 2005

Ο Μεγάλος Κύκλος Εκδόσεις "Γαβριηλίδης" 2005
Κώστας Παπαποστόλου